آلبوم اسّارهسو (موسیقی مازندران)، گروه شواش
«اسّارهسو، موسیقی مازندران» نام آلبوم موسیقی محلی مازندران با اجرای «گروه شِواش» است که در نوروز سال ۱۳۸۲ توسط «موسسهی فرهنگی هنری ماهور» به مدت زمان ۵۵ دقیقه و ۲۰ ثانیه منتشر شده است. سرپرستی گروه را «احمد محسنپور» بر عهده داشته و خوانندگان آلبوم «ابوالحسن خوشرو»، «نورالله علیزاده» و «شعبان نیکخو» میباشند. جلد آلبوم از نقاشیهای آقای «اردشیر رستمی» است.
«کتولی»
(Katuli) از لحنهای مهم موسیقی مازندران است که محتوای عاشقانه دارد و
جزیی از موسیقی آوازی به شمار میاید. کتولی در لغت به معنای «بلند یا
بلندی، بزرگ و دراز» است. فُرم کتولی سه قسمت است: قسمت اول یا ریتم آزاد،
قسمت دوم به نام کلحال (Kele-Hal) یا ریتم نیمهآزاد و قسمت سوم ضربی.
«کیاجان» در گویش مازندرانی به معنای «ترانه» است. «کیاجان»ها محتوای عاشقانه دارند و اشعار آنها دارای وزن یازده هجاییست. هر «کیاجان» یک گوشواره و یک ترجیعبند دارد. گوشواره دارای هجای کمتری نسبت به شعر اصلیست و در آن نام معشوق تکرار میشود. نام «کیاجان» از گوشوهرهی آن گرفته میشود، مانند گُلیجان، بانوجان و طیبهجان. ترجیعبند مضمون ثابت «کیاجان» است، یعنی هر «کیاجان» ممکن است با اشعاری یازدههجایی، ولی با مضامین مختلف خوانده شود. اما در ترجیعبند «کیاجان»، همواره مضمون اصلی و ثابت «کیاجان» تکرار میشود. تفاوت «کیاجان» با ترانه در این است که شعرهای ترانه میتوانند وزنهای مختلف داشته باشند، اما در «کیاجان» شعرها وزن ثابت یازدههجایی دارند.
«سوتخوانی» موسیقیایست که توسط شعرخوانان و خوشخوانان در وصف قهرمان سروده میشود.
«گلیبهگلی خوانی» به دنبال هم خواندن ملودی واحدی توسط دو یا چند نفر گفته میشود.
پدیدآورندگان:
احمد محسنپور: موسیقی
شعر: جهانگیر نصری اشرفی
همنوازان:
احمد محسنپور: کماچه، کمانچهی بم
نورالله علیزاده: للهوا (نی محلی)، قرهنی
نصیر شیردل: دوتار
بهمنیار شریفی: دسرکوتن (نقاره)، دهل، زنجیل (زنجیر)
عارف هنری کار: دف
صدابردار: ناصر فرهودی
طرح جلد: محمد حمزه
فهرست:
۱. مقدمهی کتولی، کتولی، قطعهی ضربی کِلِ حال
۴. کتولی، رشیدخان
۵. های بِرو های نِشو
۶. همدم جان
۷. گُلِ من
۸. بیقَرار
برگرفته از جلد اثر
«گله رِ بُردن» (Galle Re Bordan) از قطعات موسیقی چوپانی مازندران
و دارای موضوع داستانیست. داستان آن از این قرار است که روزی یاغیها به
گلهای حمله میکنند و گوسفندان پراکنده میشوند. سعی و تلاش یاغیها برای
جمع کردن گوسفندان بینتیجه میماند و به همین دلیل از چوپان میخواهند تا
گله را یکجا جمع کند. چوپان از آنها میخواهد تا اجازه دهند بالای تپه
برود و با نواختن للهوا (نِی)
گوسفندان را جمع کند. یاغیان پیشنهاد او را میپذیرند. چوپان به بالای تپه
میرود و به جای آن که به گوسفندان خَطاب کند، خطاب به دختر عمویش
مینوازد: دختر عموجان، گله رِ بُردن، همه رِ بُردن... دختر عموی چوچان که
در ابادی بود صدای للهوا (نِی) چوپان را میشنود و از حملهی یاغیها به گله آگاه شده و اهالی آبادی را باخبر میکند تا به یاری چوپان بروند.
«کیاجان» در گویش مازندرانی به معنای «ترانه» است. «کیاجان»ها محتوای عاشقانه دارند و اشعار آنها دارای وزن یازده هجاییست. هر «کیاجان» یک گوشواره و یک ترجیعبند دارد. گوشواره دارای هجای کمتری نسبت به شعر اصلیست و در آن نام معشوق تکرار میشود. نام «کیاجان» از گوشوهرهی آن گرفته میشود، مانند گُلیجان، بانوجان و طیبهجان. ترجیعبند مضمون ثابت «کیاجان» است، یعنی هر «کیاجان» ممکن است با اشعاری یازدههجایی، ولی با مضامین مختلف خوانده شود. اما در ترجیعبند «کیاجان»، همواره مضمون اصلی و ثابت «کیاجان» تکرار میشود. تفاوت «کیاجان» با ترانه در این است که شعرهای ترانه میتوانند وزنهای مختلف داشته باشند، اما در «کیاجان» شعرها وزن ثابت یازدههجایی دارند.
«سوتخوانی» موسیقیایست که توسط شعرخوانان و خوشخوانان در وصف قهرمان سروده میشود.
«گلیبهگلی خوانی» به دنبال هم خواندن ملودی واحدی توسط دو یا چند نفر گفته میشود.
«احمد محسنپور»
پدیدآورندگان:
احمد محسنپور: موسیقی
شعر: جهانگیر نصری اشرفی
همنوازان:
احمد محسنپور: کماچه، کمانچهی بم
نورالله علیزاده: للهوا (نی محلی)، قرهنی
نصیر شیردل: دوتار
بهمنیار شریفی: دسرکوتن (نقاره)، دهل، زنجیل (زنجیر)
عارف هنری کار: دف
صدابردار: ناصر فرهودی
طرح جلد: محمد حمزه
فهرست:
۱. مقدمهی کتولی، کتولی، قطعهی ضربی کِلِ حال
۲. گَله رِ بردن، اسّاره سو، کتولی، قطعهی ضربی دنبالهی کِلِ حال
۳. چارویداری حال، اَوربیته هِوار۴. کتولی، رشیدخان
۵. های بِرو های نِشو
۶. همدم جان
۷. گُلِ من
۸. بیقَرار
۹. کال کِنِس
لینک دانلود آلبوم از مدیافایر
تمامی کاورها به صورت مخفی در درون پوشه میباشند.
+ نگاشته شد در یکشنبه بیست و هفتم تیر ۱۳۸۹ 3:53 بهدست دلنواز
|
